Babam “yazık hayvana, bütün gün evde hapis kalıyor, onun aslında dışarıda olup koşması coşması lazım” dedi…
Babamın arkadaşı “yok o öyle değil, onların istediği bir kap yemek ve sevgi!” dedi…
Bu cümleler ile birlikte insanı olduğum Maya ile olan ilişkimi yeniden sorguladım. Babamın da dediği gibi onun “ihtiyaçları” vardı ve bu ihtiyaçlar sadece tuvalet ile sınırlı değildi.Maya ile olan ilişkimi gözden geçirme sürecim tabii bu kadar ile sınırlı kalmadı. Maya’nın hayatıma girdiği günden o güne kadar olan zamanı gözden geçirdiğimde aslında tüm hayatımı Maya’nın ve benim ihtiyaçlarımızı gidereceğimiz şekilde düzenlemişim, içgüdüsel olarak.
Ben de köpek bakımını ve köpek ihtiyaçlarını yaşayarak öğrenenlerdenim. En önemli öğreticim ise Maya, en önemli öğrenme yöntemim ise gözlem.
Köpeğim Maya’nın yaşamsal ihtiyaçlarını bir kenara bırakırsam bir köpek için üç temel ihtiyaç sayabilirim. Tanımaya başladıkça neye ne zaman ihtiyacı olduğunu aslında bana anlattığını fark ettim. Eğer o gün yeteri kadar yürümediysek, ertesi gün evin içerisinde kesin bir yaramazlık yapılmış oluyordu ki bunu öğrenene kadar üç gözlük kurban verdim.
- Yürüyüş! Koşma! Kovalamaca! vb.
- Bir görevinin olması!
- Sevgi!
Maya genelde yürümez. Onun tüm aksiyon planları koşmak üzerine kurulu. Kendine bir bahane yaratıp mutlaka koşar. Kısacık bir yürüyüş olsa bile “o ne? Kediiii!!!!” edasıyla kendine koşma bahanesi yaratır. Mahalledeki tüm kediler Maya’ya alıştıkları için, asfaltta tırnak sesini duyar duymaz ağaca tırmanıyorlar. Aralarındaki sessiz anlaşma bozulmadığı sürece pek sorun yok ama yabancı kedilerden bazen dayak yiyebiliyor… Kaderin cilvesi diyoruz… 🙂
Kediler Maya için bahane olmalarının yanı sıra onun kendi kendine yarattığı da bir görev aslında. Sokakta kedileri kovalamak, evde de balkona gelen güvercinleri ya da sokaktan geçmekte olan sokak köpeklerine camdan ya da balkondan ahkam kesmek! Bunlar onun kendisine yarattığı görevleri. O bu görevlerle meşgul ve mutlu. Sınırlarını çok aşmamak koşuluyla ki bu sınırları da çok iyi biliyor benim için de mutluluk verici görevler. Bunun yanı sıra yapmayı en sevdiği şey bekçilik! İçinden geliyor, kendini engelleyemiyor. İnsanları korkutma sınırına gelmediği sürece ben de bu görevinde onu sonuna kadar destekliyorum! 🙂
Evet, sevgi ihtiyaçlar arasında üçüncü sırada. Cesar’ın deyimiyle “dengeli olmadıkları sürece” sevginin onlar için bir anlamı yok. Hatta, bizim onlara hissettiğimiz sevgi, eğer ihtiyaçlarını karşılayamıyorsak, onlar için iyi değil kötü bir şey haline dönüşüyor. Evin içerisindeki yaramazlıklarının (gözlük yeme, dolapların üzerinden kemirebileceği şeyleri alması vb.) nedeninin ona yeteri kadar ilgi göstermediğimden, onu yeteri kadar “sevmediğimden, okşamadığımdan” kaynaklandığını düşünürken Maya bana “hayır, yeteri kadar ihtiyaçlarımı karşılamadığın için bunu yapıyorum” mesajını verdi.
Özetle demek isterim ki üç ihtiyacın karşılanması, karşılıklı dengeyi ve mutluluğu getiriyor.
DamlaMaya
basakpirtini
damlamaya
Zeynep Bilgi Buluş
-Neslihan K
ronalingua
selcenmocha
köpekler ve insanları 
Zeynep Bilgi
10 Nisan 2012
Hoşgeldiniz, Damla ve Maya.
Kesinlikle, Dost’a sorsam bir saat yürüyüş mü, yoksa bir saat göbek okşama mı diye, eminim yürüyüş diyecektir. Gerçi herşeyin bir zamanı var, 3 saatlik yürüyüşten sonra yere serilip göbek sevdirmek de hoş olur tabi 🙂 Ne demiş Cesar, Egzersiz, disiplin ve sevgi. Biri diğerinden daha önemli değil, sadece hepsinin yeri ve zamanı var.
damlamaya
10 Nisan 2012
Maya’nın yanıtı sanırım “nereye gidiyoruz aney?” olurdu… 🙂
damlamaya
18 Temmuz 2012
Reblogged this on damlamaya.